Niets te vertellen (kmstand: 138373)

Klussen?

Vandaag een dagje zonder kids dus rustig aan de fiets kunnen werken. Nou ja, werken het was meer een beetje er om heen balanceren en snuffelen en kijken. Toch wat gedaan. Zo heb ik gekeken hoe stuk het remlicht was, door het kapje open te schroeven. En inderdaad, deze was stuk. De verbindingen tussen de ledjes was helemaal zwart geblakerd. Gevalletje doorbranden. 2 van de 6 ledjes doen het nog, maar moeten dan gesoldeerd worden. Dat kan beter gedaan worden met alle 6 tegelijk. Klusje die er aan komt.

Kussentje op de bult van Quali gezet. Lag al een half jaar te wachten. Nu het schuim mooi glad gemaakt met een aansteker en is het goed genoeg. Snel met Bison-alles-direct-vast-constructie-lijm en klaar is Hans.

Ook heb ik de zitting een heel klein beetje naar voren gezet en het onderste schuimkussen waar deze op steunt ook. Hierdoor hoop ik iets meer onderuit te liggen. Later meer. Ook de trapas heb ik daarna 2 cm uitgeschoven, waardoor de trapas ongeveer 1,5 cm verder staat dan daarvoor (immers stoeltje is ook naar voren verplaatst). Het idee is dat ik nu spanning voel op bovenbenen. Ik wil wat meer spanning op onderbenen en dat zou moeten gebeuren door zitstand iets schuiner te zetten en iets meer in het zitje te zakken.

De eerste 10 kilometer lijken mij gelijk te geven. Kijken hoe het maandag naar mijn werk gaat.

Ook nog met achteruit rijden de derailleur verbogen. Gelukkig niet hard doorgetrapt dus erger voorkomen. Ook weer braaf terug gebogen. :p

Wat ze zeggen.

terwijl ik aan het klooien was met de derailleur, hoorde ik van afstand een oudere man tegen zijn vrouw zeggen. “Kijk, daar heb je zo’n gevaarlijk ding.”
Ik was zo bijdehand om te vragen hoe hij daar op komt. Het bleek dat hij is ingehaald door “zo’n gele”, die hem rechts met hoge snelheid passeerde. Ik heb de beste man direct gelijk gegeven dat het inderdaad een zeer gevaarlijk rijdende mijnheer is, maar dat het niets zegt over de fiets. En dat ik het ook heel erg vervelend vind, dat mensen op die manier rijden. Natuurlijk nog de geijkte onderwerpen besproken, laag, niet te zien, snelheid. Maar ik merkte dat doordat ik rustig en uitgebreid antwoord gaf op zijn vragen, hij toch wat enthousiaster werd. Uitgebreid er in laten kijken, leeftijd van de fiets verteld, aantallen velomobielen genoemd, verteld hoeveel fabrikanten er zijn. ik had nog net geen foldertje voor hem, voor meer informatie.

Toen ik wegreed werd ik nagekeken, nog net niet uitgezwaaid. Onderweg bedacht ik me dat dit soort, wellicht overvriendelijke praatjes, misschien wel belangrijker zijn voor de acceptatie van de velomobiel, dan beleid of snellere wegen.

En die gele Quest die zo asociaal deze man inhaalde, ookal was het met 30 (de man reed met een electrische fiets), op een ruim fietspad? Inderdaad asociaal en onhandig. Kan zo iemand zich dan niet even inhouden. ik begrijp dat echt niet. Nu ben ik in de ouwe-zak-rijden leer. Wat zoiets betekend dat je je nergens druk om mag maken, maar blijkbaar zijn er ook velomobiel rijders die nog niet door hebben, dat ze echt hard gaan tov andere rijders en daar in mijn ogen zeker rekening mee zouden moeten houden. hoe ‘sportief’ je ook denkt te zijn.

Ach ja, zoals ik al zei. Eigenlijk niets te vertellen.

Dit bericht is geplaatst in Quest 1 met de tags , , , , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *