In twee en halve jaar heb ik even veel gereden met Quest 1 als 3 jaar met de vorige fiets, Kali. Dat heet vooruitgang. En ik besef dat er mensen zijn, die deze afstand in één of twee maanden doen, maar die mensen ben ik niet.
Naar de cijfers kun je op verschillende manieren kijken:
* Waarom zo’n dure / oude Quest?
Omdat een driewieler toe laat dat ik op een scheve stoel zit. Dat is toch lastiger op een tweewieler gebleken. Daarbij is mijn woon-werk kort, maar lang genoeg nog een beetje voordeel te hebben van de stroomlijn.
En Quest 1 was oud en afgeleefd, wat het betaalbaar maakte. Daarbij moet ik accepteren, dat je af en toe iets moet fixen. De kosten per km zijn relatief hoog, doordat ik relatief weinig rijd. Maar ik verwacht dat ik ooit bij de verkoop toch een prijs kan bedingen. Het is immers nummer 1. Maar voorlopig geen plannen in die richting. Zolang de fiets functioneel blijft, rijd ik er met plezier in.
* Wat zijn de verwachtingen voor de toekomst?
None at all (citaat Douglas Adams). Elke keer laat ik me gek maken door de kilometer stand, waardoor ik stiekem mijn knie forceer. Dus het is goed zoals het is. Meer is leuk, minder is niet erg…
Wensen heb ik wel. Zo’n tocht als Managmens maakt op dit moment, lijkt me wel wat. Of ooit een rondje Nederland? Leuk. En elke dag kunnen fietsen, lijkt me heerlijk.
*Nog iets mee gemaakt?
Op het spotten van vogels en lekke banden na niet echt. De spaaknippels kwamen door de velg. Maar na 140.000 km is dat niet gek. Ook zijn er af en toe automobilisten die me niet (willen) zien. Remmen en schouders ophalen is het enige wat je kan doen. Boos worden is in ieder geval niet nuttig. Dat zien ze ook niet……
Toch weer een heerlijk relativerend stukje. Ook ik laat mij regelmatig “gek” maken door de snelheden en afstanden van andere fietsers. Het zijn trouwens meestal VM-ers, dat valt mij dan wel weer op…;)
Het beste is inderdaad om gewoon je eigen snelheden en afstanden te rijden. Jij zit met je “knieleed”, ik heb weer een andere (medische) geschiedenis. Laten we het er maar op houden dat ik het moet doen met iets mindere gunstige bloedwaarden…:(
Het herstellen na het fietsen/roetsen is eigenlijk mijn grootste probleem. Na een flinke tocht kost mij dat toch al gauw een week.
Maar goed, ik wil je feliciteren met je kilometerstand. Het is je toch maar mooi gelukt.
Groeten, Wim -de roetsende
Leuk stukje en net als Wim zegt “relativerend”.
Ik ben zelf VM’er en rij dagelijks 55km woon-werk maar leer steeds beter niet naar de teller te kijken en veel meer ontspannen te rijden en het word zo nog veel leuker.
Er zijn (te) veel mopper filmpjes van (lig)fietsers op youtube e.d. terwijl er vaak geen kwade opzet is, dus jou motto ‘schouders ophalen’is veel beter voor jezelf en sluit ik mij graag bij aan 😉
Gegroet,
Tim – White Quest – 195
Leuk stukje en net als Wim zegt “relativerend”.
Ik ben zelf VM’er en rij dagelijks 55km woon-werk maar leer steeds beter niet naar de teller te kijken en veel meer ontspannen te rijden en het word zo nog veel leuker.
Er zijn (te) veel mopper filmpjes van (lig)fietsers op youtube e.d. terwijl er vaak geen kwade opzet is, dus jou motto ‘schouders ophalen’is veel beter voor jezelf en sluit ik mij graag bij aan 😉
Gegroet,
Tim – White Quest – 195
Tim en Wim,
Goh. Bedankt. Dankzij jullie besef ik dat ik de definitie Olfen weer van stal heb gehaald. Relax, dan kom ik verder. Zal ik Olf-stickers gaan ontwerpen? 😉
@Wim: ik weet dat herstellen voor velen belangrijk is. Wordt zo onderschat door de “fitte mensch”. Het onbegrip dat ik kreeg na dat ik ooit zei dat ik een zere nek van het ligfietsen krijg…. Moeilijk dan gemotiveerd te blijven. Gelukkig ben ik erg koppig. 😉
@Tim: 55 km woon-werk… Respect.