Inleiding
Een velomobiel is gemaakt om lange afstanden te rijden. Afstanden van een anderhalf uur naar je werk is ideaal voor een VM en kan zelfs die tijd behoorlijk verminderen. Ik rijd voor mijn werk een afstand van 12,5 km. Die afstand is lang genoeg om me te verbazen dat ook anderen zo’n afstand berijden in een VM. Met een paar simpele rekensommen zal ik dat proberen te onderbouwen.
vertragende middelen
Een VM is snel zolang je niet opgehouden wordt. Voorbeelden daarvan zijn bijvoorbeeld:
- stoplichten
Stoplichten kosten je ongeveer een minuut per stoplicht. Als je natuurlijk netjes stopt. Door het rode licht rijden kan ook, dat doen andere fietsers toch ook? En je mag elke keer het niet onaardige gewicht van een VM op gang brengen.
- de bebouwing, binnensteden, woonwijken
buiten dat je in dichtbevolkte gebieden je kruissnelheid nooit kan halen (tenzij je een kruissnelheid hebt boven de 50 km/h, waardoor je over de weg kan rijden), wordt je ook afgeremd door andere fietsers die je tegemoet komen, of je de doorgang versperren. Om niet te spreken over auto’s en voetgangers die voor je langs gaan en altijd je snelheid niet goed inschatten. Bochten in de weg, onlogische aangelegde fietspaden, auto’s op het fietspad, rotondes, etc etc. Net zoals bij de stoplichten is het voor een velomobiel extra vertragend omdat het ding nou eenmaal trager optrekt, dan de veel lichtere tweewielers om je heen.
- in- en uit-stappen.
In mijn ogen de grootste uitdaging dit zo tijd kostenbesparend te maken. Bij Kali duurt het iets minder dan een minuut, bij modernere VM’s zoals mijn huidige Quest iets korter. Wat er dan nog bijkomt is de onhandige bagageplekken (passen en meten, toch anders dan blind in je fietstas gooien) het slot afhalen (of open doen, gestoord idee dat deze nog niet handig geïntegreerd is in het frame, ik wacht op het slot die je met een afstandsbediening kan openmaken). Die paar minuten zijn vaak genoeg om de leerlingen die ik een 500 meter voor ik mijn school nader, ingehaald heb het terrein op te zien rijden af te stappen en weg lopen. Bij hun is afstappen, tas pakken en fiets op slot zetten 1 vloeiende beweging, terwijl dat bij mij toch echt anders is.
Voor een Quest gaat het bij mij zo. Eerst de klep losmaken, naast me neer zetten op de grond, uit de fiets klimmen, slot die naast de stoel ligt pakken en vast maken aan voorste wiel (gelukkig heb ik geen wieldoekjes….), stoel omhoog, spullen uit de fiets wringen (en dan moet de tas niet te vol zijn, anders is het echt wrikken). Klep erop zetten, mangatklepje er op zetten, ja we zijn klaar.
Ook bij deze moderne VM is het uitstappen dan nog steeds langzamer volbracht dan die ouderwetse fietser. Bij die fietser kun je gelukkig binnen redelijke grenzen ook de open ligfietser rekenen.
Vergelijken (appels, peer en een banaan)
De tabel geeft de volgende mogelijke fietsen weer. De appels onder de fietsen zijn de [intlink id=”292″ type=”page”]bukfietser[/intlink] en de rechtopfietser. Beiden een eigen type fiets en uitrusting. De snelheden verschillen sterk, de uitrusting ook. De peer is de ligfiets. Ik ga uit van een snelle ligfiets, zeg maar minimaal een hurri t/m een lowracer. De banaan is de VM.
kenmerken van de verschillende fietsen
- Rechtopfietser: hieronder vallen meestal schoolgaande kinderen onder daarnaast de mensen die op een kwartiertje fietsen van hun werk wonen, of kinderen wegbrengen, boodschappen halen. Ik ga er van uit dat schoolgaande kinderen of woonwerkers een gangetje van 20 km/u rijden. Tas achterop de fiets op de bagagedrager en een ringslot op het achterwiel. De kleren op de fiets houden ze aan op school of werk. Verdere bijzonderheden zijn niet relevant.
- Bukfietser: Meestal mannen in fietsbroek en jasje, rugzak op (waarom in hemelsnaam een gevaarlijke stroomlijnbeperkende rugzak?, waarom geen bagagedrager? Sommigen gelukkig wel). De fiets wordt op slot gezet met een ringslot (soms) of een beugelslot (meestal). De kruissnelheid stel ik op 30 km/h.
- Open Ligfietser: Netzoals de bukker reken ik erop dat deze fietsers een fietsbroek en jasje aanhebben, de spullen op een bagagedrager in een toptas, de fiets vastzetten met een beugelslot (wederom onbegrijpelijk dat er zo weinig ligfietsen zijn met een standaard ringslot op het frame). De kruissnelheid stel ik op 30 km/h. Ik zou natuurlijk kunnen stellen dat ze iets sneller zijn de bukfietser, maar ik wil daar wel eens bewijzen van zien.
- Velomobiel: net zoals de bukker ga ik er vanuit dat de fietser een fietsbroek en jasje aanheeft. Dezelfde spullen achterin de punt van de VM gepropt heeft (of gelegd, afhankelijk van het type fiets), zijn fiets op slot zet met een beugelslot op het voor of achterwiel. De snelheid stel ik op 40 km/h. Er zijn VMers die sneller gaan, maar ook trager, dus dit is een mooi compromis die toch in het voordeel van de VM is….
Rekenen aan een traject
In een traject zoals ik rijd kun je van de 12 km ongeveer 8 km je kruissnelheid halen. De overige 4 zijn 2 keer 2 km binnen de bebouwde kom, met alle ellende van hobbelpaadjes, stoplichten en meeliggers of tegenliggers. Er vanuit gaand dat alle berijders hele nette rijders zijn zonder een rood verkeerslicht te pakken, kom ik op een snelheidstabelletje die er als volgt uit ziet.
| tijd (min) (bij snelheid in km/u) | rechtop | race/lig | VM |
|---|---|---|---|
| bebouwde kom (4 km) | 12 (bij 20) | 8,5 (bij 28) | 8 (bij 30) |
| doorgaande weg (kruissnelheid, 8 km, geen wind) | 24 (bij 20) | 16 (bij 30) | 12 (bij 40) |
Daarbij heb je nog tijd waar de fiets niet in beweging is, de stoptijd dus:
- aan en uitkleed tijd
- spullen pakken
- stoplichten. Bij het laatste ga ik voor het gemak er vanuit dat alle fietsen ongeveer even snel bij hun kruissnelheid komen. Iets wat in het voordeel is van de VM, besef ik.:
| tijd (min) | rechtop | race/lig | VM |
|---|---|---|---|
| omkleedtijd (2 keer) | 1 | 10 | 10 |
| in/uit-paktijd | 1 | 2 | 4 |
| stoplichten (3 keer) | 3 | 3 | 3 |
| totaal: | 5 | 15 | 17 |
Tel je de rijtijd bij de stoptijd op:
| tijd (min) | rechtop | race/lig | VM |
|---|---|---|---|
| rijtijd | 36 | 24,5 | 20 |
| stoptijd | 5 | 15 | 17 |
| totaal: | 41 | 39,5 | 37 |
Conclusie:
Daarin is toch te zien, met dit weliswaar zeer simpele rekensommetje, dat een iedereen bijna gelijktijdig aankomt. Het scheelt een minuutje. En de VMer is weliswaar sneller, maar het scheelt bar weinig.
Voor de velomobiel is nog een lans te breken. Het onderhoud is dusdanig laag, wat in vergelijking met de andere fietsen in het weekend weinig tijd kost. Die ketting wordt niet vies en als tie vies wordt is het afgeschermd. De overbrenging blijft schoon. En verzin nog maar wat dingetjes.
Die oude VMen zoals mijn Kali of de Alleweder hebben zelfs dat voordeel niet. Aan Kali zou ik altijd kunnen knutselen. Een alleweder heeft ook zijn onderhoud nodig, die naar mijn inschatting hoger is dan een bukfiets of moderne velomobiel. Al is het alleen al om het aantal banden, de uitlijning, het vele aluminium, de zelfgebouwde verlichting, etc, etc.
Waarom rijden mensen zoals ik dan met een (oude) Velomobiel naar het werk?
- Persoonlijke redenen: zoals mijn Knieklachten (of dus handicaps in het algemeen die in een vm blijkbaar verminderen of verdwijnen)
- Wees anders: ik geef toe dat daar voor mij ook een reden in zit om te vm-en. Vooral de gedachte dat ik de snelheid kan funderen (stroomlijn, bewijsbaar snellere kruissnelheid, records, Ymte, etc) en de look echt afwijkt van het normaal.
- Beschutting: als het regent, sneeuwt, hagelt, stormt kloppen mijn berekeningen niet meer en zal de rechtopper ook moeten omkleden (regenpak), veel langzamer rijden (tenzij wind mee), de bukker zal ook trager zijn. Daardoor zijn de verschillen groter. Immers, de VM verliest dan juist minder snelheid. Je koelt veel minder af, de snelheid blijf bij tegenwind gehandhaafd. En bij wind schuin voor of achter en zij heb je ook een soort zeileffect wat een aanzienlijk voordeel kan opleveren. En eenmaal op je werk kijk je minzaam op de natgeregende regenjassen van je concurrenten die ook aan de binnenkant effectief zjn natgezweten. Eén maar. Tijdens het in en uitpakken wordt je ook nat….
- En toch, de snelheid: Kijk je moet die vm een beetje vergelijken met die snelle auto’s die je tijdens topgear ziet. Let de volgende keer niet op de auto maar op de berijder. Die twinkel oogjes, dat mondje half open, die pareltjes genot-zweet (wat niet stinkt), dat eeuwige geouwehoer die het speeltje de hemel in prijst. Dat is toch het verschil tussen een vm en een bukfiets. En daarom accepteer je die paar gebreken waardoor je wellicht wat trager bent op de korte afstand. Sterker nog, die gebreken bevestigen alleen maar dat het zeer belangrijk is om godsgruwelijk hard naar je werk en terug te mogen scheuren. Leve de emotie, weg met de ratio!!!!
Ik heb je stuk met groot plezier gelezen! Je hoeft je inderdaad niet voor je keuze voor de velomobiel te verantwoorden, maar er gewoon van genieten.
Ik ben het helemaal eens met je stukje. Ik rij zelf een afstand van precies 10km naar mijn werk en ik doe er al met al met de velomobiel (mango) nog het langst over. Het op slot zetten en wegrijden kost gewoon meer tijd, ik moet hem bv eerst uit de garage halen, accu erin hangen, bagage erin proppen etc etc. Qua tijd is het minutenwerk maar is de open ligger het snelst op deze route (consequent rond de 25 minuten) gevolgd door de hybride fiets (25 tot 35 minuten afhankelijk van wind mee of tegen) en de velomobiel hangt daar ergens tussen met een totale tijd inclusief het in en uitstapritueel van 30 minuten. Wel is een velomobiel vreselijk veel comfortabeler, heb je geen last van wind, hoef je je niet erg warm aan te kleden als het koud is en regen is ook geen issue en inderdaad; je bent anders en dat is best leuk. De ferrari onder de fietsen 🙂
Leuk artikel.
Ik zou er nog een fiets aan willen toevoegen: de roeifiets. Ik denk dat de roeifiets er beter uit komt dan de hier boven genoemde fietsen:
– Je hoeft je namelijk niet om te kleden in fietskleding. Je kan gewoon met een spijkerbroek of zo opstappen en wegrijden. Geen gedoe met broek tegen je fiets of zo. Je verliest zo geen tijd met omkleden
– Het stoeltasje pak je gewoon op. Dat kost helemaal geen tijd. Voor het opstappen hang je die er heel simpel aan. Geen gedoe met vastmaken van snelbinders of riempjes.
– Onderhoud: geen ketting dus geen gedoe daarmee. Wel af en toe een beetje schoonmaken (zoals bij alle fietsen) en af en toe wat vaseline of teflon spray op de boegspriet doen.
– Op slot zetten? Mijn roeifiets staat nooit op slot.
Een ringslot monteren op je fiets voor woon-werk en zo is wel heel goed opgemerkt. Daar verbaas ik me ook altijd over dat zo weinigen dat doen. Je hebt wel een kabelslot nodig om je fiets ergens aan vast te kunnen ketenen.
Je kan je ketting of kabelslot ook in de fietsenstalling op je werk achterlaten aan het fietsenrek. Dan hoef je je slot niet telkens mee op en neer te sjouwen.
Reinier
Bedankt voor je reactie Reinier (mooie palindroom naam).
Ik zet mijn roeifiets wel op slot hoor. Rijden zal niet snel gebeuren, maar uitproberen of joyriden wel. Dat gebeurt ook vaak met velomobielen. Al zal het moeilijk worden zonder klikpedalen, ik gok het niet.
Om het overzichtelijk te houden zal ik toch niet de roeifiets erbij plaatsen. Ik denk dat het aardig overeenkomt met een ligfiets of racefiets, al heb je misschien een punt met de kleding. Het stoeltasje is niet voldoende voor mijn spullen, maar inderdaad voor de meeste voldoende en pakt sneller af dan een velomobiel, maar is vergelijkbaar met een tasje aan racefiets of ligfiets.
Ik zag trouwens dat op de roeifiets van mij aansluitnokjes zitten voor een ringslot. Misschien toch zoiets aanschaffen. Ach, voorlopig roets ik te weinig. Misschien in de toekomst.
Leuk dat je ook een roeifiets hebt.
Zeker leuk. Nu nog meer gebruik van maken.
(off topic: mijn broer heeft waarschijnlijk dezelfde BBC gevolgd. Was inderdaad ook erg enthousiast en geinspireerd).
misschien moet je eens kijken naar een rechtopfiets met trap ondersteuning ( geen last van tegenwind, trekt snel op en met beugelslot +kabel )
Dag Plurk, bedankt voor je antwoord.
Je hebt gelijk dat die er niet tussen staat. Het zou qua tijd iets tussen een racefiets en een rechtop fiets zitten denk ik. Optrekken is inderdaad een lekker gevoel, maar draagt maar beperkt bij aan je reistijd en mijn rekenprogramma is te summier om daar precies iets mee te doen.
Een ander probleem zit hem in de wind. met een velomobiel is je reistijd heel constant. Mee- of tegen-wind is van weinig invloed op je reistijd. Zelfs wind die schuin van voor komt kan een beetje in je voordeel zijn door een klein beetje zeileffect. En op een snelheid die hoger ligt dan een e-bike. Nadeel is dan wel dat je meer zweet dus moet omkleden.
Nog een nadeel zit hem in de sportiviteit. Om met een e-bike even veel calorieen te verbranden als met een (lig)fiets, moet je simpelweg meer fietsen, of minder ondersteunen, of iets sneller dan de ondersteuning rijden. Die beperking heeft een andere fiets niet.
Als ik voor een electrische ondersteuning zou kiezen heeft dat voor mij 2 redenen. Ten eerste ik heb het nodig omdat ik niet kan fietsen. Ten tweede ik kan met een zelfde kruissnelheid ondersteunt worden als de snelheid die ik heb met de velomobiel. En helaas is de eerste reden in mijn geval redelijk actueel en de tweede reden niet in Nederland legaal.
Grotendeels eens met je betoog, maar als je fietst om het verbranden van calorieën kun je de velomobiel beter laten staan en een oude, licht roestende rechtopfiets pakken met zo los mogelijk zittende kleding 😉 De velomobiel is zo snel omdat je zo weinig weerstand hebt en minder weerstand betekent nu eenmaal minder verbrande calorieën.
Voorlopig fiets ik ’s zomers op mijn ligfiets (Nazca Fuego) en in de winter op een “rechtopfiets”. Aangezien ik het een en ander meeneem in de banaantassen en ik je punt over het slot zeer zeker herken, merk ik ook dat de Fuego weliswaar sneller is dan mijn rechtopfiets qua kruissnelheid, maar zodra ik aan kom, heb ik altijd een natte rug (het nadeel van een ligfiets) en het in- en uitpakken kost gewoon meer tijd dan even iets in een normale fietstas gooien. Het fietst echter zo heerlijk!
Ooit wil ik ook een Velomobiel. Ben er nog niet uit welke (Strada/Mango voor stadsverkeer of Quest voor de lange halen buiten de bebouwde kom?). Het lijkt me super om niet meer nat te regenen, de enige reden dat ik mijn fiets nogal eens laat staan. Met een gewone ligfiets heb je een veel te kwetsbare houding voor regen en na 21km forensen kom je kletsnat aan.
Mooi hoe je het dilemma verwoordt tussen comfort en natte rug en rechtop en gemak.
Dat nat regenen is echt zo’n alleweder voordeel van de velomobiel. En als je het dan gekocht heb, merk je dat tegenwind en meewind ook als verschil minder is. En thuis hoor ik pas van mijn familie dat het zo hard geregend heeft. Dat is trouwens maar minder dan 10% van je ritten.
Indien de versnelling van de gazelle friiik doorzet is ook het voordeel van een onderhoudsvrije ketting weg voor de velomobiel. Alleen de beschutting en het rijplezier blijven over.
Mooi stuk Hans!
Goed gerelativeerd ook zodat dat niemand er zoals zo vaak negatief over doet!
Komt bij dat ligfietsers eigenlijk altijd leuke mensen zijn…
Voor een stadsbewoner jammer genoeg is een rechtopfiets met goede schijfremmen (mountainbike met Big Apples bv) nog de snelste optie. Alleen al daarvoor reden genoeg te verhuizen toch?
Stop –> start frequentie is zo hoog ivm stoplichten en wel of niet bewegende obstakels.
Mijn ligfiets is ook 26 inch dubbel geveerd zodat ze mij nog net kunnen zien voor ze mij platrijden. Lijkt ideaal, maar je wil niet weten hoe veel invloed je zwaartepunt zo hoog boven je assen te plaatsen doet met je val frequentie bij gladheid.
Komt nog bij dat snelheden van 35 a 40 (sprintjes tussen het start –> stoppen, geen cruisesnelheid zo fit ben ik niet) voor risico vormen in de stad.
Ofwel rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!
Veel rijplezier!
Dank Maarten,
En je laatste zin ga ik opnemen in de ethische regels. Dank voor dit pareltje.
Ik heb momenteel een fietskar (topeak journey) achter mijn mountainbike hangen. Zo kan ik frigobox, fietsherstel materiaal en regenkledij meenemen naar het werk. Ik overweeg al enige tijd om een velomobiel aan te schaffen, maar vraag me af of de fietskar ook achter een quest gehangen worden?
Ja, dat kan. Bij de velomobiel specialisten kun je een trekhaak laten bevestigen.
Pingback: Week 6 – Ligfietslogboek
Wat een leuk redactioneel stuk, dit alles bij elkaar.
Ik rij nu een paar jaar op een Optima Cheeta, toevallig via een goede vriend.
We rijden al een paar jaar samen hij in zijn Quest carbon en ik open en weten elkaar flink op stang te jagen met alles wat hierboven wordt vermeld.
Het is iedere keer weer een kick om de fietsketting te laten zingen boven de 40 km/p uur of op korte printjes tegen de 50km.
Wel jammer dat mijn vriend Andre Brouwer er dan toch nog ff met een belachelijke snelheid voorbij komt.
Hmm misschien trapondersteuning of ook een VM?
Laten we er allemaal maar van genieten….let have fun op je rug.
Hey Hans, heel toevallig met wat googlen kwam ik hier terecht en lees je stukje. Je hebt dus toch voor de velomobiel gekozen. En valt het mee met de snelheid?
Verder wilde ik hierop ook reageren, want ik gebruik mijn velomobiel voor gewoon alles. Ik heb mijn auto weggedaan en mijn velomobiel als vervanging daarvan gekocht. Dus ook de boodschappen 1,5 km verderop doe ik gewoon met de velomobiel. Verder heb ik er wel een slot bijgekocht en in het begin heb ik dat ook gebruikt. Maar het slot is zwaar, en dat kost weer een hoop kracht om het mee te zeulen. Dus het ging voor lange ritten uit de fiets als ik het niet nodig had. En toen het er niet meer standaard in zat is het eigenlijk nooit meer gebruikt. Ik zet mijn fiets tegen joyriding meestal met de neus naar een muur oid. Dan is de drempel net iets groter als je niet weet hoe het werkt. Meestal zoek ik gewoon een plekje een beetje achteraf als ik langer dan een uur wegblijf. En anders zet ik hem gewoon voor de supermarkt als ik alleen voor een boodschap weg ben. In vergelijking met de auto ben ik in de stad (Nijmegen) ongeveer vergelijkbaar snel. En dan praat ik over afstanden van 7 a 8 km. Met een racefiets zou sneller zijn maar is lastiger met parkeren en veel diefstal gevoeliger. Dus ik geef de voorkeur aan mijn velomobiel daarom. Ik heb geen woon werk verkeer, maar legde met de auto zo’n 15.000 – 20.000 km per jaar af. Met de velomobiel maak ik vergelijkbaar veel kilometers. En ja, dat kost natuurlijk wel meer tijd dan dat ik dat met de auto deed, maar het geeft ook veel voldoening.
Beste Roef, alle respect voor je levenstijl zonder auto. Zou graag volgen maar met twee kleine kids even niet te doen. Woon werk 10km uiteraard altijd fietsen. Je zegt geen slot te hebben en woont in Nijmegen. Is geen hele criminele stad dacht ik maar een idee om een goedkoop alarmpje er op te zetten? Heb via China cijfer fiets alarmpjes gekocht voor aan de zadelbuis (lees ook sleutel niet kwijt te raken) en deze werken op beweging. Koste dacht ik 3,50 en werken perfect (9V) battery. Eentje dik twee jaar met zelfde batterij. Mochten ze in je Velomobiel proberen te gaan zitten begint deze te gillen. Zelf geen Velomobiel maar al een keer mijn standaard gesloopt omdat ze op mijn ligfiets gingen liggen. Mocht je interese hebben laat het weten. Nee geen enkele wijze ga ik er zelf beter van worden. Zou ik al marge hebben op de 3,50 nu al dik verspilt met deze mail nietwaar? Groetjes Maarten
Vier jaar lang een Quest gereden, m’n eigen bevindingen zijn hier en daar ietsje anders.
Voor de veiligheid bestickerd met reflectie, met ontwerpen kwam ik op een mag gezegd wel mooi design logo met gedetailleerde eenvoud en afgestemd op de witte koplampsticjers en ook de plek van de wielen eronder.
Wat fietsen betreft was het altijd enorm genieten ongeacht weertype of windrichting, eventueel met wind zette ik het versatile dakje vast met een enkele spin elastiek.
In vier jaar tijd geen enkele wielrenner die mij eruit fietste, tegelijk optrekken en daarna ging ik ervoor rijden.
De meeste wielrenners rijden normaal 30 en ik reed woon-werkverkeer 35, met wielrenner liet ik de snelheid rustig oplopen tot 38 en gingen de meesten de uitdaging aan van bij willen blijven.
Op den duur werd altijd die 38 ze toch wat teveel, als ik dat zag schakelde ik door naar m’n sportsnelheid langere stukken een endorfine grens van 43.
Dan was het wel zorgen dat ik ze kwijt fietste, volgende stoplicht weer zag ik dan als een afgang.
In de winter was m’n normale 35 hooguit een half uurtje in verband met ventilatie en tegelijk daarmee teveel afkoelen door de kou.
Qua fietskleding heb ik nooit veel behoefte aan gehad, ook niet op tochten van 200+ of bij wedstrijden op CV nam ik die moeite niet.
Met een gewone broek had ik nergens last van, vond het altijd vreemd dat er sportfietsers die bij een uurtje fietsen gelijk denken dat fietskleding dan iets toe te voegen heeft.
Met een vakantie een keer vanwege de compacte pakmaat een aantal fietspakken gekocht, dan wel de wat apartere met m’n pronkstuk het ‘zondagse’ nette gala shirt van Cyclewear wat ik via Denemarken bij de distributeur moest bestellen.
Ik kwam erachter dat een fietspak met nat weer nog wel lekker warm blijft, toch de voorkeur voor weer de ruimte met in regenweer een speciale buitensportbroek van Fjallräven G2000 stof die in een kwartier weer droog is.
Met wedstrijden reed ik altijd puur voor m’n eigen prestatie te laten meten en weinig behoefte aan een podiumplaats, zodoende volgens mij altijd de enige wedstrijdrijder in normale kleding.
In eerste instantie de Quest gekocht als droomfiets en dat was dus qua fietservaringen ook zo, uiteindelijk besloten dat ik geen Quest meer wil hebben omdat ik letterlijk nachtmerries van de fiets kreeg omtrent schades dat ik wakker schrok en in boxer naar de garage rende om te kijken of m’n fiets nog mooi stond te wezen.
Drie keer schades gehad dat vanwege de onkosten m’n ingewanden voelden alsof ze door elkaar draaiden alle kanten op, gelukkig alledrie de keren verzekeringswerk maar toch veel moeilijk geregel.
Daarbij dan het gedoe met ander vervoer met de fiets, een busje of aanhanger regelen want met OV ging niet echt praktisch.
Verder ook de stalling en onderhoud altijd een probleem, het laatste was gelukkig niet vaak en de banden vervangen ging nog redelijk.
Ketting smeren vond ik zelf nooit heel hard nodig met het oog op extra training, vervangen was dan wel pas met 50.000 in plaats van 7.000 km met een open ketting.
Als ik weer meer stallingsruimte en ruim budget heb, dan weer heel misschien een dichte driewieler met kantelsysteem in de bochten.
Alvast geen polyester meer in verband met de schades, en makkelijker met onderhoud dat ik overal makkelijk bij zou kunnen.
Mogelijk dat ik m’n eigen kantelende driewieler ontwerp dicht maak met een doek, als ik zo ver ben om die te gaan maken.
Ook een nadeel vond ik dat de fiets te snel was voor training in de veel bebouwde regio, wel fijn dat je sneller bent waar je heen wil.
Voor de snelheid ruil ik op den duur m’n Furai frame om voor een M5 carbon Highracer, onderdelen overzetten ook al zijn het dan zogenaamd minder snelle versnelligsnaaf en schijfremmen.
Vanwege de heerlijke ervaringen met het fietsen, staat de Quest inclusief m’n sticker verwerkt in m’n polynesische / maori tattoosleeve erbij.
De andere sleeve komt m’n eigen design FlevoRacer ergens ertussen.
Overigens wat bagage nooit problemen mee gehad, ik stouwde kampeerbagage voor een week lang met gemak snel in de fiets zonder veel aandacht.
Zware spullen onderop, spul voor onderweg vooraan en m’n standaard dekentje voor onderhoud was perfect voor de staartpunt waar anders verder niks in kon.
Voor een slot had ik meteen al een beugel besteld onder de straatpunt, had Ymte mooi opgelost en kon alleen van binnenuit los.
Gewicht had ik altijd schijt aan, gewoon een kettingslot van drie kilo altijd mee.
Vond ik niet voldoende, ik had een remslot gemaakt van een simpel hangslot in de goede maat en passend gemaakt met een speciaal ervoor ontworpen maar vrij simpel metalen blokje.