Hoe het begon
Staat goed beschreven op een eerdere [intlink id=”304″ type=”page”]pagina[/intlink]
Hoe het verder ging
In de tijd zijn we ongeveer een half jaar verder na bovenstaande verhaal, ongeveer 8 jaar na de eerste klachten. Nu ben ik verzadigd door de therapeuten, die ongetwijfeld goed werk doen. Er is echter een moment dat ik denk dat ze het resultaat niet snel genoeg vinden gaan, of het te veel afwijkt van hun ideeën en dan wordt de behandeling wat minder effectief.
Een gesprek met een bevriende fysiotherapeut bracht me op het spoor van de Manueel Osteopaat. hij kende wel een goede. Dat werd dus Dr. Rutte. Het verschil tussen en therapeuten (manueel en fysio-) is dat dit een arts is die daarbij manuele osteopathie heeft gestudeerd. Een trapje hoger qua intellectueel en wetenschappelijk niveau.
Het belangrijkste eerste feit wat hij me leerde is dat scheef zijn heel gewoon is. De meeste mensen zijn dat en als je naar je fysiologie van de mens kijkt is dat ook zo (vorm longen, plaats hart, vorm en richting darmen, etc). Zie ook de marsman stichting voor meer informatie. Daarnaast kun je stellen dat de meeste mensen meer naar 1 richting georiënteerd zijn. Links of rechtshandig is voor hem het begin, maar dat zou door moeten werken naar de rest van je lichaam en houding. Dit was voor mij een geruststelling aangezien ik mijn hele leven braaf volgens de geldende normen recht heb proberen te zijn.
Het tweede wat hij me later leerde, is het verschil in recht willen zitten of scheef kunnen zitten. Als ik recht probeer te zitten dan forceer ik mijn lijf in een bepaalde richting, waardoor er klachten kunnen ontstaan. En bij fietsen eindigen die klachten bij …. de knieën.
Het derde is dat hij me oefeningen gaf om mijn verstoorde asymmetrie weer te herstellen. Feitelijk een oefening om mijn rug iets anders te versterken waardoor mijn ruggenwervel iets anders staat.
bovenstaande heeft natuurlijk tijd nodig gehad. Maar na een half jaar vonden wij beiden dat mijn kennis voldoende was om zelf verder te onderzoeken hoe de knieklachten te verbeteren. Huh, was het dan niet weg. Nee, iets wat je in 10 jaar opbouwt heb je niet zomaar even weg geknutseld. Maar mijn kennis over mijn lijf en hoe te reageren op pijntjes is zoveel verbeterd dat ik verder kan. Ik fiets weer veel meer, let veel beter op en weet nu wat de gevolgen zijn. Het leuke is dat ik onderweg, door het aanpassen van mijn houding op het zadel, de pijn kan laten verdwijnen. Of zelfs, als ik een pijntje voel opkomen, even nadenken hoe was het ook alweer, verzitten of voetbeweging veranderen et voila, daar gaan we weer.
Pedalen
Het grappige was dat Dr. Rutte andere pedalen oid niet nodig vond. Ik ben zo eigenwijs geweest toch voor Look Quartz pedalen te gaan. Aangezien ik daar goede berichten over hoorde en de SPD mij niet de vrijheid geeft die ik wens. Maar misschien heeft Rutte toch gelijk gehad. Het duidelijke voordeel van deze pedalen is onduidelijk. En ik zou Bepop ook wel willen proberen, maar ach, voorlopig maar even zo.
Meer over de pedalen en mijn ervaringen daarmee op deze eerdere [intlink id=”849″ type=”post”]plogpost[/intlink].
Wat de eindstand lijkt te zijn
Ik rijd. Dat is voor mij het belangrijkste. Ik heb pijn, maar kan dat beoordelen en iets mee doen. Ik moet heel erg opletten en feitelijk als een ouwe zak rijden. Dat laatste is het moeilijkste. Rijd maar eens rustig in een Quest. Dat is de ware kunst. En dan al die racefietsers die verleidelijk voor je rijden. Ik zal hier een beetje bijhouden als er iets nieuws of belangrijks verandert in mijn knieleed verhaal.
Ik denk dat ik nog een ding kan toevoegen aan mijn oplossingen. Dat is iets doen aan mijn platvoeten. Zooltjes die dat recht zetten zouden kunnen bijdragen aan een betere stand van enkels en andere belasting van de knieën. Op termijn naar de orthopeed dus.
Wat ook iets is dat een artikel die ik schreef in Ligfiets& veel reacties van lotgenoten heeft opgeleverd. Ik wil daar nog iets mee doen, maar tijd is een beperkende factor. Is er geen bewegingswetenschapper of arts in opleiding die nog een onderzoek moet doen? Ik heb een zeer inspirerende vraagstelling en ik vermoed voor ligfietsers in bijzonder hele belangrijke.
Pingback: Knieleed ontrafelt deel 3 | quest nummer 1