Oliebollentocht 2024

Heen en terug

Na lang wikken en wegen heb ik toch besloten te gaan. Het kwam eigenlijk niet zo goed uit in de privésfeer, maar uiteindelijk kreeg ik een mooi zetje en heb ik me toch ingeschreven. De vraag was daarna hoe daarheen te gaan en ook nog terug te komen. Mijn broer woont in Rotterdam, dus dat leek een logische uitvalsbasis. Uiteindelijk besloten om te gaan voor 3 dagen en dus 2 nachten overnachten bij mijn broer. Bijkomend belangrijk voordeel was dat ik samen met Fred kon rijden. Een ervaren veelrijder die ons vast goed en betrouwbaar naar Rotjeknor kon navigeren. Dat bleek heen en terug een gezellig idee. Samen wisten we bijna foutloos te navigeren. Zei het dat we beiden af en toe wat eigenwijs zijn in de keuze van de wegen. Maar dat is niet fout rijden, dat is intelligentie.

Het is natuurlijk altijd gezellig bij je broer. Sterke verhalen en muziek is een goede combinatie. Al is hij ietwat luidruchtig in zijn slaap. 😉 De volgende nacht mocht ik naast Fred slapen, die gelukkig iets minder luidruchtig was.

OBT

Alweer heel vroeg reden Gertjan en ik naar de startplek. Rotterdam was nog rustig. We nemen een foto met de Euromast wel op de foto maar niet zichtbaar door de nevelige weer. Een schitterend gebouw van een roei (en beetje kano-) vereniging, waar wij niet de eerste waren.

Gezellig druk. Ik werd herkend, maar dat kwam door mijn “Lighans” naam samen met het blog wat ik geschreven heb over Quest 1. Het speakeren voor CV is niet meer een garantie voor herkenning. In de DF ben ik heerlijk anoniem. Ook deze website is nog behoorlijk onbekend (Wie helpt mij mijn RSS te repareren?), dus ik heb wat stille reclame gemaakt.

Het rijden is niet te beschrijven. Ik ben gewend alleen te fietsen of met hooguit 10 ligfietsers tijdens de Waterlandse Liggers toertochten, maar 110 velomobielen is een heel ander verhaal. Een paar keer voelde ik kippenvel, als ik de sliert gekleurde fietsen voor en achter mij zag. Hard gaat het niet, maar dat hoeft niet. Als je wilt racen, moet je ergens anders zijn. Dit gaat over het samen beleven van een uniek evenement. De mensen langs de kant zullen duizenden foto’s en honderden video’s gemaakt hebben. Thuis zal er vast een discussie zijn over wat dat voor dingen zijn.

In de pauze op het mooie terrein van de voormalige Van Nelle fabriek, werd er verder gekletst. Oude vrienden begroet en nieuwe vrienden gemaakt. Piet, Toni, Kees en Gertjan inspireren door nieuwe regels te bedenken. We hebben blijkbaar dezelfde humor, want het gegrinnik houdt maar niet op. Die regels ga ik zo snel mogelijk toevoegen. Ik moet daar wel eerst democratisch over stemmen met mezelf.

Ook de tweede helft van de tocht zorgt dat er wat kleur komt in het landschap. Al is het maar voor 5 minuten. Als je wilt weten hoe het is, dan raad ik je aan een keer mee te doen.

Volgend jaar is de tocht in Groningen zo werd aangekondigd bij de afsluiting in de kantine van de roeivereniging.

Wat rest zijn de foto’s. Ik had er een paar honderd geschoten, maar ik kan blijkbaar niet goed omgaan met een Canon EOS 700D. Mocht je vinden dat ik niet hard genoeg “mijn schatjes vermoord heb”, dan heb je pech. Ik heb geprobeerd veel verschillende fietsen op de foto te krijgen. Darnaast wat foto’s met de mobiel.