Trapas en epoxy
Vanochtend naar Stephan toe gefietst met Kali, want die had inmiddels een trage 2 componenten epoxy lijm geregeld (zie ook de vorige post). De cranks wederom losgemaakt en de trapas viel met een paar kleine tikje uit zijn bracket. Die zat dus errug los! De linker cup heeft geen weerhaken meer en is van binnen geheel glad. Daarna alle te plakken onderdelen zo goed mogelijk vetvrij gemaakt. Het ging om de cups en de buitenkant van de as. Daarnaast de buitenkant van de cups. Alle genoemde delen werden met de epoxy ingesmeerd. We dachten dat we zo’n 10 minuten tijd hadden om de trapas in zijn huisje te krijgen. Even spannend of bij het monteren de trapas geraakt zou worden, maar dat viel mee. Daarna met de perstrapasknijper (zie de foto’s) de cups in elkaar gedrukt. binnen een vijftal minuten zat de boel in elkaar. Daarna het grote wachten. We waren lekker ruim in de lijm geweest, waarvan we hopen dat het een betere verlijming geeft, maar dat zorgt wel voor een langere droogtijd. Dus eerst maar naar de kapper 😉
Teruggekomen met een nog lichter hoofd, bleek het lijm in dat uurtje keurig opgedroogd. We lieten het nog maar even uitdrogen en bemoeiden ons met de kudde kinderen die we voortgebracht hebben. Veel belangrijker dan de crank…..
Stuur inkorten
En ’s middags (kinderen even een tukje, eten, dat soort dingen) heb ik met een mooie pijpensnijder van Stephan het stuur aan beide zijden ingekort. Grappig is dat het sturen ook meteen anders gaat. Daarvoor de neiging om juist in het midden vast te houden en het stuur stevig aan de handvaten als ik de bocht om ging. Nu lijkt bij het eerste testje dat ik bij bochten de neiging heb om aan de zijkant vast te houden. Dat lijkt over een te komen met de manier waarop ik ook het Quest stuurtje vasthield, met het tochtje met Edwin.
Dat ik dit niet eerder gedaan heb is naast het gewoon niet doen (of vrees dat het te smal zal zijn, daarom eerst deze stuur breedte een tijd getest), ook dat in het begin de besturing van Kali vele malen stroever en onnauwkeuriger ging. In de jaren daarna is aan alle kanten en moeren de besturing strakker gemaakt. Ook banden keuze van het begin (voor HPV en achter een big apple) waren voor de stuurgeometrie niet bevorderlijk. En het is altijd nog maar afwachten of deze versmalling ook een verbetering is. Eerst maar eens een stuk gaan fietsen! 2 Andere voordelen zijn het helemaal naar voren kunnen klappen van het stuur, waardoor het stuur de kuip niet beschadigd en het instappen nog makkelijker gaat. Een ander voordeel is dat Kali voor het eerst een verbetering heeft ondergaan die ervoor gezorgd heeft dat het ding lichter werd: Wel 91 gram! dat is in racefiets termen een reden honderden euro’s meer uit te geven. Ik hoefde er alleen iets voor af te zagen. 😉
Onderbroeken zakje
Nog een verbetering die zo maar zonder luchtdenken naar me toe kwam. De zakjes van een paar onderbroeken van de WE, zijn heel geschikt om kleine spulletjes zoals mobiel, bril en sleutels op te bergen. Ik hang ze/het aan het lusje te die bedoeld is om de klep aan de kuip te bevestigen. Ook zou bij een lange tocht de TomTom erin kunnen en ik denk zelfs dat ik er nog kan opkijken ook. helemaal als ik de TomTom in het zakje aan de klep in het midden hang. Goh wat is Kali toch heerlijk met al die gaten tie wrapjes en koordjes. 😉 Daar kun je van alles aan hangen. Andere vm-ers zouden de zakjes met een flinke hoeveelheid klittenband aan de zijkant van hun fiets kunnen hangen. kkdwd, oftwel “kind kan de was doen”. Je moet er wel voor naar de WE en een paar onderbroeken kopen, dat wel.
De thumbs hieronder verwijzen naar de plaatjes.
[nggallery id=24]
