Afgelopen vrijdag als een beest naar huis gefietst (voor mijn doen hard). Snelheid heeft op de buitenwegen niet onder de 35 km/h gelegen (en max 39).
Nu kan ik dat conditioneel goed aan. Mijn knieën vinden dat wat minder. Het lijkt dat nog steeds te hoog vermogen wat druk op de knieën geeft (nasleep van chondropathie in beide knieën). Nu wist ik dat al, had ik gewoon rustiger aan moeten doen. Soms “moet” je even gas op de plank en wat hormoon kwijt die al een tijdje in je lijf verstopt zit. Dat komt er dan even uit….
Mijn voornemen is om maandag weer te fietsen. Echter het is de vraag of dat het meest verstandig is. Moeten de knieen nu wat rustig bewegen of moeten ze juist wat rust. Geen idee, ik zal het de osteopaat vragen als ik naar hem toe fiets. 😉
Klusjes
Er moet weer wat geklust worden aan Kali. Het knipperlicht links doet het niet, achterlicht moet nog geschakeld worden aan de accu (nu nog batterij) en eigenlijk moet het achterlicht meer naar boven en feller. Een mooi plaatsje zou achter mijn hoofd zijn, gecombineerd met een “bolletje” zoals de Mango, waar je niet alleen je hoofd tegenaan kan vlijen, maar ook een “meer gestroomlijnd” hoofd krijgt. Zo te horen klinkt het laatste als te veel werk voor een middagje, dus die zal wel even op zich wachten. Het zullen wel weer noodoplossingen worden.
Schokkend was trouwens om te wegen hoeveel gereedschap ik meezeul. Meer dan een kilo. Dat is dan wel inclusief pomp, maar zonder reserve binnenband. Ik wist even niet wat er uit te halen. Dus de kilo blijft een kilo 🙁
Je sleept nogal wat mee met zo’n fiets: gereedschap, kaart, tas, slot (minstens 1,5 kilo schat ik), dekzeiltje. En soms ook nog 1,5 liter water en drinkslang. Dat je nog vooruit komt (en snel ook) is elke keer een wonder. Leve het vlakke land.
