Ik had het zo mooi gedroomd al maanden geleden voor de zomervakantie. Met Stephan op zijn Lara en ik in de Quest naar Dronten fietsen. Een extra accu voor het gps-gebruik op de telefoon, gpx-route gemaakt via fietsersbond.nl, tentje gekocht van 1,5 kilo (en 1,4 na vervanging van de haringen) en extra banden. Één detail kan ik niet inschatten. En dat zijn mijn knieën. En die zijn op het moment dat ik weg wil niet goed genoeg voor 10 km fietsen. Daarover een andere keer.
Dus nu een nieuw idee. Olga en ik in de auto, q1 op het dak, kampeerspullen mee, kids bij schoonouders. Ook leuk…. Zuchtje.
Bij velomobiel.nl aangekomen de fiets eraf gehaald en overleggen met Jan.
“Wil je het zelf kunnen of moet ik het doen?” Nou ja, eigenlijk wel zelf.
Hier heb je gereedschap. Zo en zo, dit en dat. “Succes. Ik ga pauze houden” (12:00 uur). Daarna lekker tutten, leren en doen. De mannen verzuchtten dat voor sommige mensen het bedrijf een bedevaartsoord is. Voor hun is het gewoon werk.
De middagkoffiepauze mag ik gewoon houden van Jan. En waar praten de mannen die de snelste dagelijkse fiets ter wereld maken over? Auto’s en een poepende man die voor kunst door moet gaan in Lelystad. Jan: “Over fietsen praat je niet. Die maak je of rijd je.” Ondertussen krijgt de fiets verse lagers, ankerplaten, Jagwire kabels, worden de remmen afgevlakt en schoongemaakt (“Dat doe ik 2 keer per jaar”, zegt Jan met een veelbetekenende blik op mijn remmen). Ik beloof de fiets beterschap. En ondertussen soldeert Allert het gescheurde voorstuk van het frame.
Ik leer dat q1 een uniek frame heeft waar de voorkant demontabel is (wist ik veel, toen ik het eraf schroefde, zie de foto’s). Gemaakt na een botsing. Typische manier van oplossen door vm.nl. je verkoopt geen nieuw frame maar vervangt alleen dat deel wat stuk is.
Het lekken van de veren wordt verklaard. Dat is olie, laat maar lekken, daar veert ie niet op. Iemand is enthousiast met vet geweest.
En zo gaat mijn feestje snel voort.
Als Olga me op komt halen voel ik me als een kind in de speeltuin. Nu al? Morgen mag ik hem ophalen. Nu naar de camping.
De camping ’t Wisentbos is een verhaal apart, maar hoort thuis in een ander blog. Wel aanrader voor volgende keer.
De volgende dag ga ik q1 ophalen. Voordat ik hem op de auto laad nog bedenken of ik de durano’s ga kopen. Ik doe het gewoon. En ik schenk mezelf een nieuwe schuimkap. En wat maakt dat de fiets nieuwer ogen zeg!
Ondertussen wordt Gerrit blij gemaakt met zijn mango+. Er zijn zelfs een aantal velomobilisten gekomen ter escorte. Alles te lezen op zijn blog. En ik weet meteen dat de laatste mango 265 is. Handig voor mijn nvminnl-post. Ook staat er een gecrashte mango. Dat is dan weer -1. Jammer. Het project werd me de dag daarvoor stellig afgeraden door de mannen van vm.nl.
De rekening wordt door Ymte opgemaakt, gelieve over te maken. En die valt me mee. Gek idee, om te zeggen, maar er is behoorlijk in gewerkt. Maar ik heb wellicht wat bespaard door zelf te mogen knutselen. Toch, de onderdelen en uurloon kosten minder dan ik inschat. En ook nog een ratel 10 en plat sleuteltje 8 rijker om het onderhoud aan de voorwielen te kunnen doen.
Het idee dat ik volgend jaar waarschijnlijk niet hoef is bijna spijtig. Het kan voor de mannen van vm.nl werk zijn, voor mij was het een uitje.
Thuis gekomen besef ik dat ik toch wat vergeten ben. Een remlichtschakelaartje. Ach, als dat alles is? Kan ik misschien een keer ophalen met goede knieën?
Nou nee. Waar ik niet naar gevraagd heb maar wel gezien zijn de huidige accupacks. Veel kleiner en lichter dan mijn lood accu’s. Wellicht cadeautje voor mezelf over een jaar?
[slideshow]
