Waterlandse liggers 19 maart 2022

Tussen Spijkerboor en Graftdijk wordt er aan verschillende kanten van de Ringvaart gereden. Niet goed te zien op het plaatje, wel op de GPX natuurlijk. Zelfde geldt voor de route door Purmerend.

Hier het GPX bestand van Gert.

Meer info op ligfiets.net en om je in te schrijven voor de volgende tocht op 23 april 2022.

Verslag:

Dit keer met een iets kleiner groepje (8) met nog steeds twee keer #regel37, waar ik zeer trots op ben. Dit keer gestart vanuit mijn huis adres, want dat is makkelijker voor de sanitaire behoeften. Nieuwkomer was André die helemaal uit Almere naar ons komt fietsen. En zoals het hoort is hij daar zelf het minst van onder de indruk. Met hem hebben we niet een regionale tocht, maar een heus nationaal evenement.

Dit keer gaan we ook daadwerkelijk op tijd op stap. We volgen de route van Gert, die ons vrolijk langs de Zaanse schans loodst. We zijn ongeveer 30 keer op de foto genomen of gefilmd, voor zover ik kan zien. En de opgefokte racefietser die deze route gekozen had op het moment dat wij daar met ons voorzichtige gangetje langs de molens fietsten hebben we getracht pedagogisch te negeren, tot hij zich tussen ons door probeerde te frummelen. Snel vergeten.

De Zaanse molens luiden een tocht door de polder in. Langs dijken die het water tegenhouden die ons anders zou overspoelen met de polder die weer onder het waterniveau van de slootjes ligt. We zwaaien naar het pontje van Spijkerboor, want die komen we nog een keer tegen. En gaan gezapig richting ons stopmoment in Driehuizen.

Daar werd zwaar gezondigd wat betreft tradities en werden er heuse maaltijden verorberd. Een klein groepje hield zich keurig aan de koffie/thee en appeltaart. Maar ja, een traditie bestaat alleen als er ook uitzondering bestaan. We doen daar niet moeilijk over.

Bij de tweede keer dat we bij het pontje van Spijkerboor aangekomen waren nam Willeke het pontje wel. En volgde haar eigen route naar huis. Wij reden langs ons favoriete dijk in de Beemster richting Purmerend. De wind, was net zoals in de omgeving van Zuid Schermer koud en bewegen was een goede manier dat te weerstaan.

Toen de hobbels van de Noorderweg (Purmerend naar Zaandam) voorbij waren moesten de jonge honden uitgelaten worden. Eerst een demarage van Lex en Fred, maar Dennis kon het ook niet laten in haar vers gespoten DF. Bij het bruggetje bij de Engewormer stonden ze (zonder kwijlende tongen) op ons te wachten. Langs de Amerikaanse windmolen zijn we weer naar mijn huis gereden. Tevreden hebben we een nieuwe datum afgesproken, boodt Mick een rustplek aan en weten we zeker dat er een vervolg gaat komen.

Foto’s van Hans, Daan, Willeke en Dennis