De Waterlandse liggers doen een ronde 27 mei 2023

Het rondje zoals Gert en Piet die gaat rijden. De Zaandammers, Mark en Sjoerd sluiten aan bij de Nesciobrug.

Deze keer geen rondje maar een ronde. We gingen voor een klein rondje IJsselmeer, wat ongeveer 150 km is. De route was door Gert al een keer gereden en de GPX kun je hier downloaden: 17-05-23 Rondje Markermeer.gpx

Soms moet je heel lang nadenken om te weten wanneer je zoiets gedaan hebt. Ik denk dat ik 17 jaar was toen ik met een vriend naar Apeldoorn reed vanuit de Rijp. Toen dachten we dat het 150 km was. Bij mijn oma geslapen en de volgende dag weer terug. 35 jaar later mag ik het weer proberen. Ik hoef de volgende dag niet terug want het is een rondje. En ietsje meer want ik rijd naar het aankleefbrug bij de Nesciobrug in Amsterdam. Ik rijd samen met Bert daar naartoe, maar we worden op de provinciale weg door Fred keihard ingehaald. Hij rijdt anders. We zien elkaar bijna tegelijkertijd weer bij het aankleefpunt. Vrij snel komen de anderen behalve Johan daar ook. Na wat geklets rijden we door. Er moet gefietst worden en we hebben dit keer een tijdschema.

Dat doorrijden wordt vrij snel de pan in gehakt door schapen, koeien en irritante boomers op ebikes (not me deze keer). Toch zijn we vrij snel op de hobbeltjes van Muiden. Johan sluit in Muiden bij ons aan. Sjoerd heeft hier een ongelukkig treffen met de achterkant van de fiets van Gert. Zijn voorlampen zijn kapot en scheurtjes in zijn voorkant. Zonde, maar iets wat gebeurt is, is niet terug te draaien.

Een uitdaging is de brug naar Almere. Dat lange end is voor een aantal best lang. Ik ben zo onsportief om hier mijn motor aan te zetten. Uiteindelijk rijd ik ongeveer de helft van de tocht met motor.

Naar beneden kunnen we allemaal. 😉 De dijk is snel gevonden en dan is het heerlijk afzien. Ik vind dat zelf zo fijn die lange wegen met niks. Het is zo overzichtelijk. Aan de ene kant water, aan de andere kant de dijk. En voor je een fietspad, die je af moet rijden. Flevopolder is gemaakt voor velomobielen, of andersom. In deze staat van absoluut geluk en soms heerlijke verveling reden we langs de Oostvaardersplassen. Geen zoogdier gezien en veel vogels gehoord. Maar we hebben geen tijd, we rijden door. Misschien ga ik hier eens zelf naar toe. Gewoon om een uurtje in de vogelhut te turen door een verrekijker.

In Lelystad rijden we verkeerd. Het had niet gehoeven, maar het is natuurlijk zo dat je minstens 1 keer verkeerd rijdt in Lelystad, dus ik begrijp het wel van Gert. Toch komen we ondanks alles keurig op tijd bij het restaurant. Daar wordt uitgebreid gedronken en gegeten. En buiten worden de fietsen op de foto genomen door ligfietsdreuzels.

Bert zwaaien we na het vertrek uit Lelystad uit. Die gaat naar Dronten om zijn fiets recht te krijgen.

Wij rijden nog een klein stukje om, naar de ¨Poepende man¨. Een heel mooi stalen constructiewerkje, van een gehurkt persoon. Wij zetten de fietsen keurig bij zijn voeten en maken een paar unieke kiekjes.

Daarna de dijk op. Eerst met tegenwind, dan met een keurig zijwindje. Wederom genieten van een eindeloos stuk fietspad. Opvallend is dat er bijna geen wielrenners te bekennen zijn. Die lijken de Flevopolder en de dijk te mijden.

Bij Enkhuizen staan de jonge honden op ons te wachten. Nou ja, wij waren de enige die niet het tempo opvoerden en ongeveer ergens tussen 28 en 30 bleven rijden. Gert vindt dat momentje pauze helemaal niet erg. We stoppen hem nog wat koolhydraten toe. We rijden al snel weer verder. Er is nog een kilometer of 35 te gaan naar het huis van Gert.

En bij Hoorn was het de afklever Piet die ons verliet. Je weet bij George nooit wanneer die naar huis terug gaat, maar Hoorn was ook voor hem het afzwaai moment.

Van Enkhuizen naar Hoorn is een dijk die iedere ligfietser gereden moet hebben. Het is misschien wel het mooiste stukje van de tocht. Met zeilboten op het meer en rijke begroeiing op de dijk en hier en daar mooie stukjes oude polder met heel veel vogels, die niet Gans heten. Ook hier moet ik mijn verrekijker eens mee nemen voor een tuuruurtje.

Bij Gert aangekomen was ik heel tevreden dat ik kon uitstappen. De meeste rijders bewogen nog alsof ze net gestart waren en nog wel een rondje konden doen. Ik vond het helemaal niet erg om het pindaatje en een drankje te kunnen eten.

Johan en Mark reden vanaf het huis van Gert richting Amsterdam en Muiden.

De laatste 15 kilometer heb ik dan ook vol op de motor gereden. Ik kwam vrij snel op bekend terrein (en toch wist ik een afslag te missen). Sjoerd  en Fred volgde braaf.

Thuis gekomen was ik moe en tevreden. Dit was gaaf! Niet alleen mijzelf overtroffen, het voelt ook als een soort begin van niet meer ziek zijn, of moeten denken aan beperkingen. Op naar een tijd waarin ik kan doen wat ik wil. En ik droom stiekem al van een tijd zonder ondersteunende fiets. Misschien een lichtere fiets aanschaffen (al heb ik daar absoluut geen geld voor)? We zien wel. 172 km gereden.

Klein dingetje is dat ik zonnebrand had mee moeten nemen. Rode kop die nu uitgedroogd is. Details…

Inschrijven voor volgend jaar kan op ligfiets.net, zodra ik het ingesteld heb. En ik denk dat je deze tocht niet wil missen.

Wat rest zijn de foto’s. Ik ben er zelf niet heel tevreden over. Maar er zitten een paar leuke tussen.