De Waterlandse Liggers doen een rondje 26 augustus 2023

Deze keer gaan we richting het westen. Ongeveer. Heemskerk wordt ons uiterste punt deze keer.

In de bijlage de GPX voor deze tocht. DWL 2.gpx

Inschrijven voor de tocht kon via ligfiets.net.

Het was een vreemde dag. Het begon met een 7 tal mannen en 1 vrouw die graaiden in een stapel proefshirts van de NVHPV om de goede maat te vinden. De shirts zijn duidelijk gemaakt voor mensen die vinden dat je fietsshirt zo strak moet zitten dat je tepels erdoorheen komen. Bij ons was toch wel de algemene trend om een maat te kiezen die een net niet strak maar wel prettig slobberend was.

Daarna op (voor Jerry) en in (voor de rest) de fiets het bar voorspelde weer te trotseren. We voelden ons moedige strijders op weg naar een oorlog die we gingen winnen. Nou, dat viel een beetje tegen. Op een paar korte buien en wat spettertjes bleef het redelijk droog. De meesten hadden zich verscholen onder kappen en dekjes. Jerry werd denk ik vooral nat van opspattend water.

Ik dacht dus dat de route zo grillig was omdat Gert dit een uitgezocht op leuke onbekende plekjes. Maar daarnaast heeft hij dus ook kunnen voorspellen waar de buien zouden vallen. Het laat maar weer zien hoe uitmuntend hij is in het routeren (is dat een woord en hoe spreek je het uit?).

In Westzaan wilde een ID3 rijder nog even laten zien dat ook in EV hufters rijden. George werd bijna tegen de stoep aan gedrukt. Er zaten nog maar enkele cm tussen hem en deze auto. En dat allemaal omdat mijnheer in een 30 km/h zone vond dat wij met 26 km/h niet snel genoeg reden. De tegenliggende automobiliste was nog het meest geschrokken en bleef nog seconden lang verstijfd op de weg staan. Grappige is dat een RAM van later alle geduld van de wereld had en minuten heeft staan wachten omdat hij ons in de verte aan zag komen en besefte dat de dijk wel erg smal is. Zo kan het ook, verzuchte ik nog maar eens.

Verder reden we door pittoreske dorpjes en langs dijken. Willeke was als eerste bij Restaurant TwaalfMaat. Daar hebben ze een fobie voor natte fietsers. Nu waren wij natuurlijk superschoon, maar de gemiddelde racefietser of mountainbiker die door de regen en/of de modder daar binnen komt, zal er wel anders uit zien. Alleen Jerry heeft de leren stoelen beschermd tegen de elementen.

Willeke rook haar huis en is vanaf Twaalfmaat naar huis gereden. in haar Knopen Strada. De terugweg reden we gezamenlijk tot we uit Wormerveer reden. Daar reden Mark, Johan, Jerry, Piet en George richting de Woude. Daar ging Mark een bandje afleveren. De anderen zochten een weg naar huis. Gert, Hans en Fred reden richting Spijkerboor om de route af te maken.

Al met al een vermakelijk leuke tocht, die laat zien dat weersvoorspellingen je niet moeten leiden.

Ik heb een paar foto’s gemaakt met de camera van de mobiel. Want ik dacht dat het te nat zou worden voor de Spiegelreflex.