Het is al een tijdje geleden, maar de banden lieten me flink in de steek.
Het moment was natuurlijk met regen en kou, in het donker op de terugweg van mijn werk. Op en afstand dat je net niet met een gerust hart nog even door rijdt of loopt. Dus een plek zoeken om te plakken.
Ietsje verder een potstal gevonden (netjes gevraagd aan de boer). Daar tussen de dames, de binnenband gewisseld. Gezien de afstand tot huis en de omstandigheden, ietsje gehaast, maar nog wel de buitenband gecontroleerd op “insteeksels” (binenkant band gecontroleerd op glas ed).
Een km verder voelde ik wat gezwabber en nog iets later het gestoot van dezelfde kant die wederom lek was. Probleem, ik heb maar 1 reserve band mee. Dus het laatste stuk gelopen, half voorover gebogen met de Quest aan me hand.
Thuis, nat moet en geïrriteerd. Morgen doe ik die banden wel, dacht ik bij mezelf.
Met Daan de banden geplakt. Een hele belevenis voor Daan. De eerste band zat een klein gaatje in, die snel en comfortabel in de warmte van ons huis geplakt was.
Eerst de buitenband gecontroleerd en nu heel nauwkeurig binnen en buiten kant. Het stukje glas keurig gevonden, evenals wat andere vuiligheidjes.
De tweede buitenband was iets anders. Gedurende het lopen was de buitenband gaan draaien om de velg. Het glas stukje had op vier andere plekken zich door het rubber weten te drukken. Met gelukkig veel plezier heb ik samen met Daan deze geplakt. Daan kan het nu wel. 😉
Er zijn weer 2 nieuwe AV6 binnenbanden besteld….
