Zaterdag 28 september fietsen we met de Waterlandse Liggers een tocht van 100 km van Zaandam naar Oostwoud, museum de Baan van Jan Geel en weer terug. Zie voor de route de foto. De pijlen geven de rijrichting aan.
De GPX van de tocht: DWL 09-24.gpx
=====
Dit was een bijzondere tocht. Blijkbaar is 100 km een getal wat veel rijders leuk vinden om te doen. Sommige rijden daarvoor ongeveer hetzelfde nog een keer om bij het startpunt te komen. dus we rijden met een flinke groep. 8 starten er bij mij thuis en onderweg pikken we er nog 2 op.
Veel dijken vind ik ook leuk. Ik rijd achter Johan in zijn Tuna en zijn Halo met afdak. Hij weet mij takjes toe te werpen. Zal vast door die kleine bandjes komen.
We rijden ook langs “de Hulk”. En ik vind het grappig want Mick en André hebben een groene fiets. Zo vermaak ik me onderweg met momentjes. Een meisje krijgt een paardenstaart bij een manege.
Ook bijzonder is dat Gert een route heeft gemaakt, die wonderschoon is en ook een smetje heeft. We moeten omrijden door een wegopbreking. Ik geef de opbreking de schuld dat we daardoor een flink aantal buitjes pakken. Die hadden we natuurlijk gemist als we zijn routen hadden kunnen aanhouden. Gert is onderweg ook onze verkeersmanager bij de drukke weg naar Hoorn.
Een paar bochtjes lijken speciaal voor André en zijn Snoek gekozen. Het is een mooie route, maar de bochtjes zijn strak.
Nico komt er bij en later rijden we langs het huis van Kees in Berkhout. Met publiek die foto’s maken en aanmoedigen. Leuk.
Jan Geel verwelkomt ons bij zijn huis. Er is genoeg ruimte voor onze fietsen.
We lunchen in de gezellige woonkamer van Jan Geel en zijn vrouw. Jan zorgt voor koffie, thee en verrast met heerlijke appeltaart, Gert heeft cola, fris en chocomel mee. En dan ook nog de cake van Nico, zorgt dat ik niet al mijn brood hoef op te eten.
Daarna het museum de Baan in Oostwoud. Dit museum is echt heel erg leuk. Met de bezielende zware stem van Jan worden we door het museum geloodst. Af en toe klaagt Jan, dat het snel moet, want jullie hebben maar een uur. Maar we genieten van alle details die hij weet te vertellen in de korte tijd. Ik zet bewust weinig foto’s van het museum hier neer. Als je wil weten hoe de T-Ford en de A-ford of de Ford 1600 sport eruit ziet, tussen alle andere Solexen, fietsen, assecoires en onderdelen, moet je maar lekker zelf gaan kijken.
De terugweg is de bekende zwaan kleef af verhaal. Nico en George gaan meteen naar het noorden, André steekt af naar Almere, nadat hij zijn band geplakt heeft.
Terugweg hebben we nog een bijzonder moment bij een wel heel glad bruggetje. Waar we met onze kliko’s niet overheen kunnen zonder uit te stappen. Het ding is niet alleen glad, maar ook steil. We doen voorzichtig, maar ik zie toch wat blauwe verf op de straat.
Bij Purmerend zwaaien we Johan en Mick uit. En even daarna op de Noorderweg gaat Gert naar huis. Dit laatste stukje vertrouwt hij ons wel toe. En vlak voor mijn huis rijden Bert, Mark en Fred richting Zaanse Schans.
Thuis heb ik iets meer dan 100 km gereden. Er zullen er een paar zijn die rond de 200 km hebben gereden. Het was mooi.
Foto’s van Hans en Johan
Ik hoefde niet uit te stappen. 😀
Elk nadeel heb zijn voordeel. 😉