Knieleed ontrafelt deel 3

Nadat ik in deel 1 iets verteld heb welk voordeel het kan hebben om eens een gesprek te voeren met een osteopatisch Arts, In deel 2 naar aanleiding van zijn ideeen een zitting probeer te ontwerpen (waar later nog een uitgebreider bericht over zal komen), zal dit deel gaan over mijn bezoek aan de podoloog. Ook nog in dit kader is zeg maar deel 0, over de Time Atac schoenplaatjes op Look pedalen. Verder kun je door op knie of knieleed te zoeken nog wat informatie vinden. Dan is het meeste wel afgedekt. 😉

In deel 1 kun je lezen dat mijn rug (en waarschijnlijk dat van vele anderen) lichtelijk scheef staat. Doordat je bij ligfietsen veel druk kan zetten op je pedalen door het afzetten met je rug tegen de zitting, heeft een ietsje scheve rug al snel invloed op de ideale lijn waarmee je benen kracht zetten op je pedalen. En als die ideale lijn niet goed is is de eerste plek waar je de narigheid van ondervind, je knie. Deel 2 maakt daar een zitting van die ik al een tijdje met tevredenheid gebruik. Kleine dingetjes als de stand van de zitting, een kleine verhoging onder de rechterbil en een wigje tussen de billen, maken mijn ligfietsleven een stuk aangenamer en vooral pijnvrijer. Snelheid gaat wat omhoog en dat is ook mooi meegenomen.

Toch was ik niet tevreden. Ik had de Orthopedisch arts al eens gevraagd naar mijn voet stand te kijken, maar daar was hij matig in geinteresseerd. Ik moest me focussen op de kniestand, de rest volgde daaruit. In het geval van rug klopte dat. Maar helaas komt er na verloop van tijd en mijn groeiende enthousiasme toch weer kleine en behoorlijke klachten.

De kleine betreft peesgevoeligheid rond de knieën zowel links als rechts. Meestal beiden aan de binnenkant. Deze zijn geen redenen om even te stoppen met fietsen naar mijn werk. Nieuwigheid zeg ik dan en ik doe wat rustiger aan. De behoorlijke zijn meer in de knie georiënteerd en doen me snel stoppen. Dit is het type zeurpijn die niet pijnlijk is, maar wel verontrustend. Nu 2 keer gehad en niet leuk. De eerste keer direct een week niet gefietst (hel) en gisteren weer geprobeerd. Direct is de pijn er weer. Niet goed.

Toevallig (??) heeft Olga heel eigenwijs een afspraak bij een podoloog gemaakt. Zij vond dat het proberen waard. Mokkend mee ingestemd. En vandaag was de dag om deze tak van geneeskunst mee te maken. Gewapend met een zak vol schoenen stapte ik zijn spreekkamer in.

Paul Fahner is redelijk bekend in Podologen land. Ik werd begroet met een fanatiek enthousiasme. Er werden foto’s van mijn voetzool gemaakt (scannen eigenlijk), mijn enkelstand werd bekeken en flexibiliteit van de voeten. Ook de slijtage van mijn loopschoenen en fietsschoenen werd bekeken en gemeten. En zoals alleen medici enthousiast over afwijkingen kunnen zijn was het oordeel: Primus Elevatus.

Oftewel een te flexibele eerste middenvoetsbeen. Jaja, ik ben me er eentje. Wat heeft dat met ligfietsen te maken? Nou in eerste instantie was hij verward. Het was geen fietsprobleem, maar meer een loopprobleem, want bij fietsen is je rug immers vrij en drukt de zwaartekracht niet op je voet. Hoho, ik heb het over een ligfiets, dus legde ik het principe van een ligfietsstoel met de druk die je daarop kan zetten. Gelukzalig riep hij uit, dat ik dus een loopprobleem in de fiets heb! Dat verklaarde veel. Zijn uitleg was ongeveer dat als dit deel te flex is en er veel druk op je voet komt deze als het ware doorbuigt, dit heeft tot gevolg dat enkel naar binnen beweegt en (daar komt ie) je knie ook naar binnen gedwongen wordt. Daarna wees hij de pijn aan op mijn knie, die ik nog niet aangewezen had.

De aanpassingen die ik gefröbeld had in mijn knie vond hij alleraardigst, maar een schoenzool zou beter zijn. Er komt dus zooltjes die mijn middenvoetsbenen gaan ondersteunen. Ik zal zo eigenwijs zijn alvast wat bij te plakken, zodat ik wellicht weer wat kan fietsen, in afwachting van de zooltjes. Zo gauw ik nieuws heb meld ik dat natuurlijk en vernieuw ik deze post. 😉